Alf Prysen — Så underlig

Så underlig som væla kæin snu og få det tel! Det hendte her i jula, en mørk og snøtung kveld Je visste det var bassar og fest med dæins og leven Je ville itte gå dit, men så sa'n det, hæin Even: «Å, bli med nå da, tullkoppen!» Så vart je med dit lell — — Så underlig som væla kæin snu og få det tel Ja, om en visste føre seg håss æillting skulle gå — — Je kom nå inn på bassar'n og gikk der tel og frå Så var det ei som gikk og solgte nommer på ei kringle Je tok opp femten øre je, og sto ei stund og vingle Så sa a: «Hvis du vint a, ska je ha smaka å!» Nei, om en visste føre seg håss æillting skulle gå! Det er så rart å tenkje på den bassarkvelden nå Je glømte hele lappen og skulle tel å gå Så sku dom trekke kringla og b'ynte tel å rope Je bruke itte vinja, så je vi'tte stå og kope Je såg så vidt på lappen: hundre og treogførti K — — Det er så rart å tenkje på den bassarkvelden nå Ja, det er helt utrulig som lykka kæin seg snu Nå ropte dom ved bordet: «Hundre og femogåtti U! » Je bære kaste lappen min og gikk mot utgangsdøra Men der sto kringeljinta med finkjemt hår ved øra Hu såg på meg og blonke: «Du væint nok itte, du!» — — Ja, det er helt utrulig som lykka kæin seg snu Så underlig som væla kæin snu og få det tel! Nå kom en gutt mot jinta, og jinta sa: «Gokveld!» Je sto ei stund åleine, så gikk je beint ifrå det Og nå har du hørt visa, nå kæin du tenkje på det Du trudde det sku bli no! — Og så vart det ittno lell! — Så underlig som væla kæin snu og få det tel