Atlas (TR) — Kalk Ayağa

[Verse 1] Odamın penceresinden izlerken insanları Sofralarda yiyebilirsem tatmadığım aşı O gün başarının keyfini sürebilirim canım Lakin ailen bile güvenmezse fayda etmez maneviyat Saçmalamadım, zaman istediğimi yapmadı Tırnaklarım yağmalanır, her sabahım kan tadı Moral sıfır dövüşmek yalan öldüğünle kalırsın Hayatı gülerken ayıkmaz ağlarken tanırsın Soramazsın bir parkta bütün düşlerini asarlar İstediğini tasarla, yaşatmaz hayat bi' anda Mutluluk sade masalda, palavradan sırıtma Önce [?] sonra cebin ütopyanı sınırla Teselliler fayda etmez yalandan hep kalanlar Ve bi' elmanın hatrı için ateş kusar boğazlar İnsanlar bunu tuhaflar düşünmek hayli sanat Benim hayalim kravat değildi katılmak [?jantlara?], kalk [Nakarat] Bir tek dert ortada Yere düşmezdik korkmasak Kalk ayağı, hedefi zorla bak Ele güne rezil olmadan Bir tek dert ortada Yere düşmezdik korkmasak Kalk ayağı, hedefi zorla bak Ele güne rezil olmadan [Verse 2] Sokağın adaleti yok boşuna kan terini saklama Günü gelince susucan alışıcan vedalara Hayat bedavadan görünür al başını dağlara Ve bütün öfkeni kusmaktasın küfür kitaplara Zaman bi' dak'kada yıpratır gözlerde kan çanak Binalarla alçalan bi' dünya söyle kaç para İstediğim sanat fakat babam bekler diploma Ve hayal gücün uçar gider dönebilir kriptona Bunu söyleme onlara, onlar istedi kopyalar Bu kadar çocuk olmazdın ne istediğini sorsalar Sakın yürüme [?kollara derdi, anlat akorlara?] Deli diyen herkese de [?] ütopyadan Pes etmedim dertlenip, derdimi yazdım buraya Yakınmadım sorana, hisleri duyan duyana Uyan boşa mı bu çaba, önümde koşan koşana Yıkık bi' binada çığlık atan karanlık odalar [Nakarat] Bir tek dert ortada Yere düşmezdik korkmasak Kalk ayağı, hedefi zorla bak Ele güne rezil olmadan Bir tek dert ortada Yere düşmezdik korkmasak Kalk ayağı, hedefi zorla bak Ele güne rezil olmadan Bir tek dert ortada Yere düşmezdik korkmasak Kalk ayağı, hedefi zorla bak Ele güne rezil olmadan Bir tek dert ortada Yere düşmezdik korkmasak Kalk ayağı, hedefi zorla bak Ele güne rezil olmadan