Atlas (TR) — Sevemedim Ölümü

[Verse 1: Atlas] Sor bi' kim isterdi ölmeyi, cennette kanlı gömleğim Parayla satılan zanaat köreltmekte böbreği Bunu aksetmedi Dünya, zaten derdim anlamak değildi Hapis bütün kulakların kefaleti verildi Sen zirvede ben dipteyim, kaydedecek bilinçteyim En nirvanası hiçliğin, içtiğim günler ilk değil Tanırsın yakında beni nam-ı diğer pisliğim Orta parmağım lüks değil, sallamalı siz de izleyin İstanbul'un tozunu çek, kafan düzelecek Paran yoksa hayallerin betonlarda geberecek Serkeşliği yer edin'ce'm, beklediğin gelme'cek Sana bi' kaldırım taşında sor'caklar: "Derdin ne?" Bi' gün paltomdan tütünlerim dökülür De ki soranlara: "Hayat kör etti bugünümü." Gündüzüm gece görünür hiç sevemedim ölümü Ömürüm karla kaplı ve kurtuluşum gün dönümü [Chorus: Kezzo] Gel üstüme hep karayel Sokaklarım loş Yağ üstüme, olmalı sel Göz altlarım mor Gel üstüme hep karayel Sokaklarım loş Yağ üstüme, olmalı sel Göz altlarım mor [Verse 2: Kezzo] Sokakta hayat vardı, sen evinde öldün İrtibatım kesilmiş, umutla her gün kanı gördüm Etrafı köpek sardı, silah yoktu, sövdüm İstifamı vermişim, kapital dünya bizi böldü Renkli rüya kim gördü, kim gidip de döndü? Düş ve kalk, yıkılma, kaderin işi gücü örgü Zaman kısır döngü, savaş tonla beden gömdü çocuk Gözünde damla yoktu, ağlamadın gördüm İnanma TV denen boş bi' kutu Ve gerçek haber denen sokaklarda bulur vuku Emekci ise mekik dokur evle iş arası sonu belli Yüzde elli mutlu, yüzde elli deli Yüzde bol yarası ve de kırık beli Kağıt kurak değil bu gün duygu seli [?Peruk?] kapatmıyo' kalbimdeki [?keli?] Yalan yazıyorsam kopsun ses telim [Chorus: Kezzo] Gel üstüme hep karayel Sokaklarım loş Yağ üstüme, olmalı sel Göz altlarım mor Gel üstüme hep karayel Sokaklarım loş Yağ üstüme, olmalı sel Göz altlarım mor