Bar Mano — Dut Ağacı

[1. Bölüm] Bu sabah doğup büyüdüğüm mahallenin sokaklarında dolaştım Çocukluğumu tekrar yaşamak istedim bu sabah Ve bir an keşke bugün hiç olmasaymış diye düşündüm Keşke dün, dün kalsaymış Şu sağdaki iki katlı ev Nezahat Hanımlarındı galiba Yok yok bu Yekta Beylerinki olmalı Nezahat Hanımlarınkinin yanı top oynadığımız boş arsaydı İyi ama nerde boş arsa, ya bakla tarlası, peki taş mektep nerdeler Kimler götürdü kimler çaldı o güzelim anıları benden Birden Rıza Amca'yı gördüm Yine o dut ağacının altında oturuyordu Koştum ellerine sarıldım, önce tanımadı Sonra Rıza Amca'nın sımsıcak ellerinde Çocukluğumu yeniden yaşamaya başladım [2. Bölüm] Tam karşımızdaki evin üçüncü katında otururlardı On dört yaşında boyanmaya başladığından Mahalleli sonunu pek iyi görmеzdi doğrusu Bu kız çok tango oldu derlerdi Evlenmiş, iki sokak ötеye taşınmışlar Eskisi gibi mi diye sordum Eskisi gibiymiş, biraz kilo almış o kadar, olsun Kim bilir kilolu olmak bile ne yakışmıştır ona Zaten ne yakışmazdı ki Rengini beğenmedim bugün Rıza Amca Üstelik bayağı süzülmüşsün Tabi gece hayatı, içki, sigara, bakmıyorsunuz ki kendinize İlahi Rıza Amca Birlikler umumi katipliğinden emekli olalı beri Gecesi gündüzü bu dut ağacının altında geçerdi Son üç sadrazamı ve Cumhuriyet'ten bu yana bütün başvekilleri Sırasıyla ezbere bilir, bize de saydırırdı çocukluğumuzda Hala hatırlıyor musun diye sordu Hatırlıyor muyum? Hiç unutamamıştım ki Bilekten bağlı açık sandaletler giyerdi Nedense pek derin bir iz bıraktı bende bu sandaletler Bir de kol altları genişçe oyulmuş pembe bluzu İlk sigarasını yakışımı hatırlıyorum da Ne gururlanmıştım ya Rabbim Nasıl da bakmıştı gözlerime Yıllar yılı bu bakışlarla yaşadım Onlarla uyudum, onlarla uyandım Şimdi kim bilir hangi eller yakıyordur sigarasını Oysa bu dut ağacının altında söz vermiştim Söz, söz, söz Hep lafta kaldı dedi, Rıza amca Yıkmadık ev bırakmadılar mahallede Evlerle beraber bahçeler de yok oldu Bir şu dut ağacı kaldı, onu kesmeseler bari Birden gözleri parladı Sahi sen televizyona filan da çıkıyorsun dedi Tabi ya seni dinlerler Bir seferinde söyle, çık pat pat söyle Şu dut ağacını kesmesinler de Aslında dizlerinde derman olsa Nafua vekiline bile çıkardı Rıza Amca Ama gençler ne güne duruyordu ki Söz verdim Rıza Amca'ya Dut ağacını kestirmeyeceğime söz verdim Dünü bilmeden bugünü yaşamanın bedeli öylesine ağırdı ki Yarını bugünden kurtarmak için hayatımda ikinci kez söz verdim Birinciyi tutamamıştım ama İkinci sözümü tutacağıma söz verdim