Cem Karaca — Akşam Erken İner Mapushaneye

Akşam erken iner mahpushaneye Ejderha olsan kar etmez Ne kavgada ustalığın Ne de çatal yürek civan oluşun Kar etmez, inceden içine dolan Alıp götüren hasrete Akşam erken iner mahpushaneye İner, yedi kol demiri Yedi kapıya Birden, ağlamaklı olur bahçe Karşıda, duvar dibinde Üç dal gece sefası Üç kök hercai menekşe... Aynı korkunç sevdadadır Gökte bulut, dalda kaysı Başlar koymağa hapislik Karanlık can sıkıntısı... "Kürdün Gelini"ni söyler maltada biri Bense volta'dayım ranza dibinde Ve hep olmayacak şeyler kurarım Gülünç, acemi, çocuksu... Vurulsam kaybolsam derim Çırılçıplak, bir kavgada Erkekçe olsun isterim Dostluk da, düşmanlık da Hiçbiri olmaz halbuki Geçer süngüler namluya Başlar gece devriyesi jandarmaların... Hırsla çakarım kibriti İlk nefeste yarılanır cıgaram Bir duman alırım, dolu Bir duman, kendimi öldüresiye Biliyorum, "sen de mi?" diyeceksin Ama akşam erken iniyor mahpushaneye Ve dışarda delikanlı bir bahar Seviyorum seni Çıldırasıya...