Erol Evgin — İstanbul Şehri

Bir köşesi gül gülistan Doyum olmaz havasına Bir köşesi darma duman Kalp dayanmaz yarasına Bir yanda bir eski yalı Tarih sinmiş her taşına Öte yanda bir dev yapı Uymuş çağın akışına Sefasıyla, cefasıyla, işvesiyle, edasıyla Bin şehre bedeldir İstanbul şehri Sefasıyla, cefasıyla, işvesiyle, edasıyla Bin şehre bedeldir İstanbul şehri Öyle bir şehir ki anlayamazsın Güzelliğini anlatamazsın Bir seher vakti kalkıp da eğer Yola çıkmazsan tanıyamazsın, tanıyamazsın Bir kıyısı uygarlığa Işık tutmuş çağlar boyu Bir kıyısı boydan boya Cennet gibi Anadolu Bir bakarsın bir yamaçta Selvi boylu mezarlıklar Bir bakarsın öte yanda Yepyeni bir hayat başlar Sefasıyla, cefasıyla, işvesiyle, edasıyla Bin şehre bedeldir İstanbul şehri Sefasıyla, cefasıyla, işvesiyle, edasıyla Bin şehre bedeldir İstanbul şehri Öyle bir şehir ki anlayamazsın Güzelliğini anlatamazsın Bir balıkçı kahvesine eğer Yolun düşmezse tanıyamazsın, tanıyamazsın