Erol Evgin — Sen Benimsin

Ellerini tutmasam Gözlerine bakmasam Sussam hiç konuşmasam bile Ben sana hasretimden Seni çok sevdiğimden Bir türlü söz etmesem bile Sen benimsin, sen benimsin Sen benimsin, sen benimsin Dünyamı alt üst eden Uykusuz gecelerden Hiç haberin olmasa bile Kalbimdeki acıyı O korkunç fırtınayı Senden hala saklasam bile Sen benimsin, sen benimsin Sen benimsin, sen benimsin Gün gelir bir yaprak dalından koparak Rüzgarla sürüklenebilir Gün gelir yolunu şaşıran bir kuzu Sürüsünden ayrılabilir Ama sen benimsin, sen benimsin Sen benimsin, sen benimsin Ellerini tutmasam Gözlerine bakmasam Sussam hiç konuşmasam bile Ben sana hasretimden Seni çok sevdiğimden Bir türlü söz etmesem bile Sen benimsin, sen benimsin Gün gelir toprakta kök salan bir ağaç Bir vuruşta devrilebilir Gün gelir bir ana belki de bir anda Yavrusundan ayrılabilir Ama sen benimsin, sen benimsin Sen benimsin, sen benimsin Gün gelir toprakta kök salan bir ağaç Bir vuruşta devrilebilir Gün gelir bir ana belki de bir anda Yavrusundan ayrılabilir Ama sen benimsin, sen benimsin Sen benimsin, sen benimsin Sen benimsin, sen benimsin