Frdric Chopin — Narzeczony

Wiatr zaszumiał między krzewy Nie w czas, nie w czas, koniu! Nie w czas chłopcze czarnobrewy Lecisz tu po błoniu Nie w czas chłopcze czarnobrewy Lecisz tu po błoniu Czy nie widzisz tam nad lasem Tego kruków stada? Jak podleci, krąży czasem I w las znów zapada? Jak podleci, krąży czasem I w las znów zapada? "Gdzieżeś, gdzieżeś, dziewczę, hoże? Czemuż nie wybieży?” "Jakże, jakże wybiec może Kiedy w grobie leży? Jakże, jakże wybiec może Kiedy w grobie leży?" "O, puszczajcie! Żal mnie tłoczy Niech zobaczę onę: Czy konając piękne oczy Zwróciła w mą stronę? Czy konając piękne oczy Zwróciła w mą stronę?" "Gdy usłyszy me wołanie Płacz mój nad swą głową Może z trumny jeszcze wstanie Zacznie żyć na nowo! Może z trumny jeszcze wstanie Zacznie żyć na nowo!”