Jan Lecho — Sąd Ostateczny

Szczytne cnoty, dla których gwarny świat nas chwali, Czyny, których przykładem przyszłość ma się ćwiczyć, I nasz honor kamienny, i wola ze stali Na Sądzie Ostatecznym nie będą się liczyć. Odpadną z nas, pokryte przez tłumu oklaski, Uczynki miłosierne, co sławę nam szerzą, I tylko pozostaną te mroki i blaski, O których nikt z nas nie wie, czy od nas zależą. Wtedy wyda głąb nasza, nareszcie odkryta, Grzech, który cię przeraża, cnotę, co cię wstydzi. Gdy wokół szumi życie, nikt o nie nie pyta. Tylko miłość w nie patrzy, tylko Bóg je widzi.