Teoman — Tesadüfler

Daha gerçek yalanların, doğrularından O yüzden boğuluyoruz bir bardak suda fırtınadan Zaman beni, ben zamanı öldürüyorken Tuttum nefesimi, atmaya seni beynimden Ama o zaman da kalbim boşa dönüyor Hep sana atan bir yürek nasıl inansın Bunca tesadüfler nasıl açıklansın Bana bunca zaman sonra bunu hissettiren Öylesine bir rüzgar olamaz, kalbime esen Dünle bugün arası sanki daha uzun hayatımdan Hiç kimseye mektup yok Ölmüş insanlar, insansızlıktan