mpala — Beyaz Pantolon

[Verse 1] Gene bi' gece vakti yattım yatağa çoraplarımla Eskiden mavi olan lekeli pantolonumla Gene içtim belki, bu boşluğun ortasında tek başıma kaldım Hayallerime daldım Ellerimle büyüttüğüm o çocukluğum nerede şimdi? Bok vardı büyüdük ve tonla çamura battık Tekrar ayağa kalktık, etrafımıza baktık İnsanları göremedik, bi' okyanusta kaldık Sabah 9'a alarm kur, öğlen 3'te kalk Toparlanıp çık dışarı, kulaklığını tak Hava soğuktur; ellerini sok cebine, insanları izle Metroya binip o gökyüzünü seyre dal Hayatın aksiyonu bitmez, 3 aylak olduk evde Kimse birden geçmişini silmez Çöpler hala orada, bu gözler hala orada O sözler hala yankılanır kulağımda, gitmez [Nakarat] (x2) Kafam karışıyo' iyice Bu karanlık bulanıyo, kafayı da yicem Mutsuz insanları üzmeye gerek yok Ama bunu hepinize diycem [Verse 2] Saat 8, dolabın içi sakin ve sessiz Bulaşıklar yan yatıyo. Hepsi kirli, tedirgin Sular gene kireçli ve soğuk, benim sesim gibi Bi' sene sonra belki gene gördük dibi Geride kalan dostlar artık radyasyona teslim Dilim artık sivri, sözlerimse bitkin ve de keskin Kuru bi' kalabalık ses veriyo: "Artık teksin!" Diyo' bana: "İçme artık!" (heh). Siktir! 2 milyon insanın yalnızlığı üstüme Yürüdüğüm tonla sokak şarkılarıma küstüler Ve benden ses seda yok artık, kapandım iyice Gelseniz de üstüme beni bırakın diycem Hayatımız değişti ve tepkilerimiz azaldı Zamanla aram iyi değil, bugün hangi gündeyiz? Yarın olunca öğreniriz, başkaları kazandı Neyse, boş ver. Biz hala öndeyiz! [Nakarat] (x2) Kafam karışıyo' iyice Bu karanlık bulanıyo, kafayı da yicem Mutsuz insanları üzmeye gerek yok Ama bunu hepinize diycem