mpala — Geceler Uzar Gider

[Verse 1: Stabil] Geceler uzar gider, onlar uyumaya devam ederler Zamanı kaybeden ben Şans okul takım kaptanı gibidir, beni seçmez Bazı geçmişlerin yarası geçmez Yolum benim karakterim, derindi mazilerim Sağlam olur mevzilerim, giderim aynı yönde Benle gelenler de kazanırlar önde Ölenleri bırak, arkana dönme Geriye doğru gitmen hata, ileri git ve durma bir daha Bakma kafanı çevirme, an meselesi delirmen Farkına var kendinin, yeneceksin derdini Sakın deme ben yenemem, söyle benle yap deneme Hedef koyar yürürüm ben, düz giderim sendelemem Tanrı herkese yaşatmaz bunu, sence neden? Ben gibiler, sen gibiler, mikrofon ve kulaklığın arasında kalbi delen Rap denemem, dinle beni de kendine gel! Bırak sikilmiş televizyon kumandasını Gerçek bi' film izle pencereden Memlekette namus elden ele Kızlarımız götleriyle, başlarıyla selfie çekip Koydular internete Benzedi bir vitrine, döndük tımarhaneye Amerikan domuzlarına özenen o rapçilerden değilim Beni de taşlayın Kusura bakmayın Chicago Bulls'lu değil Beşiktaşlıyım! [Verse 2: Rizzo Guerta] Yapılacak yemekten daha çok ticareti kurşunun ama Eline verdiler silah ve dediler ki vur şunu, bunlar Bir nesil yaratmak istedi yaşadığından kuşkulu ben Kaybettiğimi anlamıştım, sattığımda uykumu Bu soygunu yaptılar, eli cebimdeyken devletin Sen de doğduysan fakir eğer olamıycak bi' servetin Elindeyse hayalin bi' sersemin Gerekiyorsa çal onu, bu sert zemin Peşine düş ve kovala, yapama kısır döngü paranı sorana Yok demek de alışkanlık, kendinden bi' alkış aldın Barışmalısın onla, şu aynayla çarpış artık Köpek gibi çalıştım ben, sorma gerisi hep traştı Mikrofonu yere bırakıp kaldırcaklar, izliyom Yazılmış senaryolar ve dinleyici sen piyon Yeraltında bile nüfuz adaleti gizliyorken Anlaşılmayacak her ne kadar haklı olsa da İndigo! [Verse 3: İmpala] İnsanlara kızdım, insanları kırdım Aynı sonla biten bütün cümlelerden bıktım İnsanlara yazdığım bütün cümlelerimi yaktım Onlar önümde birer kağıttı, dündekileri yırttım Mavi birer yalancıydık, dünya gibi tatsız Hayat benim hakkım, bayat kağıtlarımı bırak sende kalsın Küçük dünyalarınız benim odam kadar sıkkın Yolum biraz dardı, ayaklarım bana dargın Her gün yorgun argın eve gelen bir baba gibi hayat elleri nasırlı Kim ne kötülük yaptı ise bil ki hepsi kasıtlı Ama benimki farklı, benimki kırmaktı bir insanı Kızdırmak mı bir insanı? Denemeyin yok dahası! Yok pahası duygularımın, yok devamı uykularımın Yok selamı kuytularımın gölgesinde bol selası insanlarımın Gömülü toprağında kaldı öksüz aklım Ben de kirli yarınlara kaldım Tepemizden geçen bi' ince çizgi var ve gölgesinde biz Solumuzda gelecek ve sağımızda geçmiş Sorun şu ki güneş her doğduğunda düşündük Ne sağda, ne solda, ne de o çizginin içindeyiz Burası kapalı bi' mağara oldu, çıkış yolu korku dolu Büyüdün ettin ama öldün, bok yoluna sormuyosun neden İçindeki keder, buna derler kader Anan baban ağlar, onlar takım elbiseyle güler!