mpala — Kendin Olmak Zor

[Verse 1] Hayat uzun bi' ip ve benim elimde değnek Kolay mı denge kurmak, insanlara değmek? Yarım kalan sayfaların hatrı yere düştü şimdi Eğilmek olmaz, bize kalansa tertemiz delirmek Onlar gökyüzüne bakmamışlar, iyilikleri seyrek Kendi dertlerinde boğulmuşlar, bildikleri gerçek değil Kafalarında boşluk, sorular cevapsız Tam yanımda duran bu kalabalıksa bırakamadı zevzekliği "Hoşça kal"lar öldürür bi' gençliği Ya da bi' banka elvedalar sessizliğin gerçeği Bi' tutsan elimi bil ki bırakırdım her şeyi Ben senin gardıroptan aldım yalan denen gömleği Damlatan bi' musluk bile doldurur bi' bardağı Benim aram iyiydi zamanla fakat yalanmış arkadaşlığı Bi' kol düğmesi kopar, aynaya doğrulur bakarsın Doğmak ne garip şey ki bu insanın tek pişmanlığı [Nakarat] (x2) Her taraf yalandı her yaram kanarken Üstelik de bertarafken hayat karşısında (sen) Kendin olmak zor Kendin olmak zor Kendin olmak zor (zor ah) [Verse 2] Bilirim günün birinde karşılaşırım gerçekle Ve belki hata ederim doğrularımı seçmekle Kırdığım tüm kalplerin soğuk elleriyse ensemde Benimle gelmiceksen hiçbir yere gitme burda Sevmeler yalandan, hatıram bu candan ibaret Tüm ezberim talan, bu ağrılar rüyama dirayet Sen birkaç kelam et de hayatı kulaklarıma dinlet Şimdi ayaklarıma bak, çamur bu hangi yağmur hesabet Ben her nefeste yenildim, tüm yasaklar delindi Boyumu aştı bazı şeyler, sanki boğdu beni bu derinlik Zaman lineer değilmiş gene başladığım yerdeyim Ben sağ kalmışım tamam da savaştığım yer silik Bak tutarlar kolundan sana bi rol verirler, yapma Araban ormanlara gider, sana bi çöl verirler dur Sen İkarus olsan bile yön verirler eğer Bal mumundan kanatların yoksa kendin olmak zor Hem de nasıl bir de... [Nakarat] (x4) Her taraf yalandı her yaram kanarken Üstelik de bertarafken hayat karşısında (sen) Kendin olmak zor Kendin olmak zor Kendin olmak zor (zor ah)