mpala — Mesafeler

Sana bi borcum var boyun değil gönül borcu Sen gittin ya artık yemek yemiyorum ölüm orucu Musallat oldu kursağıma hiç bişeyi düşünemiyorum Bulutlar seni elleriyle kalbimin tam ortasına koydu Görüyosun mutlu olduğumu Ben de görüyorum gözündeki durgunluğu Beni bilmıyosun bakma güldüğüme Senın yanında ağlamadığım için beni güçlü sanıyosun Ama yanlış en az çiçek kadar kırılganım bilirsin Kendinle beni bir tutma sen karanlığı silersin Ben kalırım kalmasına da ya sen bırakıp gidersin Ya ben kalırım ölürüm burda ya sen bi dakka dinlersin Ya sen var ya hiç bilinmeyen biyersin Ya ben yaşarım senin için ya da giderim burdan Sana denizin mavisini güneşin ateşini Toprağın kahvesini getiririm onu üstüne giyersin Öyle diyorum da olmuyo Şu mesafeler bi türlü bitmiyor Seni benden alabilen bu uzaklık Beni senden nasıl alsın aklım falan almıyor Yürüyorum tek başıma adı sen olan caddelerde İnsanlar bakıyo bana uğraşıyorum bak nelerle Niye gittin ki nolurdu kalsan Nolurdu beni bu mal insanlarla tek başıma bırakmasan Sağına soluna iyi bak karşı tarafa geçerken Bazılarınız dikkat etsin aşka paha biçerken Ben kimi seveceğimi çok dikkatli seçerken Siz kendinizi avutun bi fahişeyle yatarken Aah sen kendime getir beni Aşık olan ben yani burda bitek benim deli Sana yazdığım kaçıncı şarkım bilmiyorum ama Biliyorum ki solmayacak o papatyalar elindeki