mpala — Yolculuk

[Verse 1] Her manzaraya gördüğüm son manzaraymış gibi baktım Gözümü açtım bu yolculuk hiç bitmiycekmiş gibi artık Sokak sokak gezdim bazen boş durakta bekledim de Otobüs camlarından izledim hayatı bıktım Bugün camlarım kırık ve toprağım kuru Ben yüzümdeki tebessümü bi okyanusta bıraktım Sonu yokmuş arzularımın isteklerim batsın ben de Kendime tüm kaygılardan koca bi dünya yarattım Kısa bi naylon şort ve ceplerinde bozukluğum Bir tren garındaydım yarım kaldı çocukluğum Bu yolculuk değil kocaman bir hayatmış meğer artık Sol cebinde paran varsa sağ cebinde sorumluluk Biraz şarap bir kadın ve sanki bütün dünya durmuş Küçük bi teknedeyken balıkçının oltasında Eski bir plaktan çalan şarkılarla yürümekte ruhum Hiç yorulmadan bütün ayazların ortasında [Nakarat] Bi rüzgar eserken sustum Bi yağmur yağarken ben Bi yaprak düşerken durdum Bi de deniz geri çekilirken Bi rüzgar eserken sustum Bi yağmur yağarken ben Bi yaprak düşerken durdum Bi de deniz geri çekilirken [Verse 2] Bana bu palto ihtiyar dedemden hatıra Her giydiğimde büyürüm yeni bi hayat tadar hafızam Zamanda yolculuksa imkansızmış yalan Bi fotoğrafla talan bi fotoğrafta kalan Sen de özledin hadi itiraf et ellerimde zaman Bir kalemtraş silgi defter ilkokulda sıram Derde düştün dün çocuktun hem de sokaklarda koşan Sana bunu yaptı hayat artık anla durum boktan Gördüklerine şahidim ben merak etme konuşmam Tüten sobada duman odanda kestanene dokunmam Oyuncaklarını misafir çocuğundan sakla Salonda oyna topunu annen görmez ben asla ispiyonlamam Ağlama annen baban etmiycek hiç kavga Balkon demirinden sarkıp sokak köpeklerine havla Şimdi havlu atıp da sakın ha bu yolculuktan kopma Unutmaktan kork sen hata yapmaktan korkma [Nakarat] Bi rüzgar eserken sustum Bi yağmur yağarken ben Bi yaprak düşerken durdum Bi de deniz geri çekilirken Bi rüzgar eserken sustum Bi yağmur yağarken ben Bi yaprak düşerken durdum Bi de deniz geri çekilirken [Outro] Ama sen arala camını ve sür arabanı sür bu yolculuk bitmez Yolculuk bitmez, yol biter, yolculuk bitmez