(Mikhail Lermontov) — Potok

Prąd namiętności we mnie rwie Prąd wielki i cudowny Powierzchnia - niebo, a na dnie Srebrzysty piasek drobny Lecz bezustannie bystry nurt Wiruje piaskiem, zmąca grunt A niebo nad wodami Odziane obłokami Z życiem się rodzi zdrój tych żądz I z życiem wraz odpływa W tym - słabo bijąc, a w tym - wrąc Lecz wszystkich nas porywa Szczęśliw ten pierwszy. Ale ja Ów spokój powszedniego dnia Oddam za dwa, trzy mgnienia Rozkoszy lub cierpienia