Ahmet Kaya — Dostlar

[Şiir] Adım Kühaylan Zemheri yaylasında doğmuşum Koyaklarda kartal uçurmuşum Kurt kovalamışım, adam vurmuşum Onursuz yaşanmaz demişim Rezil rüsva etmemişim kendimi böceklere Yavri yavri Bu yüzden dik bakarım adamın yüzüne Bu yüzden hoyrattır duruşum Asi bir kühaylanım Anam rüzgâr, babam aşiret Bin yıldır bu koğuştayım Diz çöktürmez beni hasret Seni sevdim Bir kekliğin sesini üzmekten sakınır gibi Seni sevdim Gururlu dağ çiçeklerini göğsüme takınır gibi Ben sazımı kır çadırların boynuna astım da öyle geldim buraya Yavri yavri Ölürsem miradı ölürüm Harlanmış bir kılıca alnımla dokunur gibi Asi bir kühaylanım Gözlerini benden ayırma Kırılıp düşerim sonra Kimse bakmaz yarama Bana ne getirdin ki çok Karda çürümüş sümbül soğanları mı? Yoksa toz kaldıran tayları dar geçitlerde mi kanattın? O göçebe sevdamızın yamacına şimdi kimler konuyor söyle Söyle kınalı kuzum ner'de? Onu hangi namerdin sürüsüne kattın? Asi bir kühaylanım Mahvuz vurma düşüme Delerim bu duvarları jandarma kavuşmaz peşime Ben ki dipsiz uçurum boylarında kovalanmış iflah etmemişem Ben ki huysuz nehir yataklarında dinlenmiş ıslah olmamışam Nasıl sığarım düşündün mü? Şu al tadımlık tosbağa ortasına şimdi Yavri yavri Dağları çıldırtan öykümü Ben bu demirlere dişlerimle yazmışam Asi bir kühaylanım El süremezler yeleme Bırak yırtılayım artık, bırak, gem vurma dilime Hüznüm duvarlarında sıvası dökülmüş bir yer vardır Bilir misin yavri? Bilir misin çiçekler çentik çentik solar Bu gavur ölüsü akşamlarda Bırak gözyaşlarımın oyduğu çukurlar öylece betonda kalsın Dolansın peşime bir metelik etmez bu sırtlam adımları, dolansın Yavri yavri Şapkam namusumdur Koma buralarda, koma, tesbihim dağılmasın Asi bir kühaylanım Kesmez beni bu acılar Beni vursa da bu puştlar Ancak arkamdan vururlar