Ahmet Kaya — Kim Susturabilir

[1. Bölüm] Kim susturabilir bizim türkümüzü, kim? Biz ki bu hasreti semahların seyrinden alıp gelmişiz Biz ki onu cefakâr anaların kirpiğinden derlemişiz Süzülsün acının derin izler bıraktığı gül yanaklardan Yere dökülsün istemişiz Bizim türkülerimizi rüzgâr söyler her gece Ay vurdukça parıldar, gün doğdukça hız alır Nevroz ateşleriyle sağaltarak çırpınan yarasını Can havliyle kardaş Kan içinde bir kartal gibi vadilere saldırır Türkülere ilişmeyin Türküler nehirdir, gecenin bağrına akar Fazla eşelemeyin kardaş Taşınca ne siperler kalır, ne dev barikatlar Deşmeyin diyorum, deşmeyin! [2. Bölüm] Kim susturabilir bizim türkümüzü, kim? Biz ki nice amansız badirelerde serden geçmişiz Biz ki ilmikler boynumuza takılıyken bile türkü söylemişiz Sonra ırmak boylarında göğertip körpe otların serinliğinde Dağlara emanet etmişiz Biz ki mazlumların defterine kanlı resimlerle sıralanmışız Banaz yaylasından Kerbela'ya kar götürsün turnalar Ölürüz sanma kardaş Dostun attığı gülden yaralanmışız Türküleri dövmeyin Türküler gökyüzüdür, karanlığa yıldızlar çakar Üstümüze gelmeyin kardaş Namuslu bir delikanlının alnında kavga ışıldar İncitmeyin diyorum, incitmeyin! [3. Bölüm] Kim susturabilir bizim türkümüzü, kim? Biz ki Karacaoğlan'ı aşkla, Veysel'i toprakla yüceltmişiz Biz ki köroğlunun narasıyla nice beyleri yere çökertmişiz Yine de masum bir bebek gibi avuç avuç sevdamızı Kalanlara vasiyet etmişiz Adam dediğin sapına kadar yiğit olmalı Ne karıncayı incitmeli, ne de ozanları yakmalı Öyle sansar gibi pusu kurup punduna getirmek de neymiş? Adam dediğin kardaş Yüreği varsa eğer getirip ortaya koymalı Türküleri yakmayın Türküler çiçektir, en umutsuz zamanlarda açar Kavgayı uzatmayın kardaş Yüzyıllardır tuz döke döke çürüdü bu yaralar Kanatmayın diyorum, kanatmayın!