Anonymous — Norwiegan Rune Poem

Fé vældr frænda róge; føðesk ulfr í skóge. Úr er af illu jarne; opt løypr ræinn á hjarne. Þurs vældr kvinna kvillu; kátr værðr fár af illu. Óss er flæstra færða fo,r; en skalpr er sværða. Ræið kveða rossom væsta; Reginn sló sværðet bæzta. Kaun er barna bo,lvan; bo,l gørver nán fo,lvan. Hagall er kaldastr korna; Kristr skóp hæimenn forna. Nauðr gerer næppa koste; nøktan kælr í froste. Ís ko,llum brú bræiða; blindan þarf at læiða. Ár er gumna góðe; get ek at o,rr var Fróðe. Sól er landa ljóme; lúti ek helgum dóme. Týr er æinendr ása; opt værðr smiðr blása. Bjarkan er laufgrønstr líma; Loki bar flærða tíma. Maðr er moldar auki; mikil er græip á hauki. Lo,gr er, fællr ór fjalle foss; en gull ero nosser. Ýr er vetrgrønstr viða; vænt er, er brennr, at sviða.