France Preeren — Na jasnym niebie miły księżyc świeci...

Na jasnym niebie miły księżyc świeci A kędy padnie promień księżycowy W zimie skrzą śniegi, kryształ lśni lodowy Diamenty rosy pobłyskują w lesie On wszystkie cuda nocnych głusz omiecie Odsłoni światłem skarby brylantowe Lecz nie oparzy jak słońce surowe I nie zagrozi nikomu na świecie Więc pieśni moich słuchać się nie wzbraniaj Ty, matka, luby twój - mnie się nie lękaj Śpiewać ci pragnę aż po dzień konania W mych pieśniach złoty blask chłodnego piękna W nich skarb twej duszy cały się odsłania Przed nimi nawet serca lód nie pęka