France Preeren — Nad kulą słońca świeci słońc gromada...

Nad kulą słońca świeci słońc gromada Po ścieżkach jasnych nieba rozproszona Ziemia, przez słońce-kochanka zdradzona Spoziera nocą na nie taka rada A gdy rozbłyśnie złotem chmura blada I różem świtu wstanie zapłoniona Ziemia miłością dyszy urzeczona I więcej drgnienia świateł ich nie bada Ile gwiazd w niebie, tyle dziew w Lublanie Z czułością patrzę na was, panny lube Kwiatom podobne, miasta mego chlubę Lecz żadna z was kochanką nie zostanie Bo jedna w jasyr serce me już wzięła I czarem swym na zawsze owładnęła