France Preeren — Sonet V

Cichych nie znają krain, gdzie słońce łzy pije Gdzie spoglądasz wokoło ukochanym okiem Gdzie wszystkie troski giną pod łaskawym wzrokiem Gdzie każdy ból miłosny zapomnienie kryje Gdzie blask radości z twarzy promieniami bije Gdzie cichnie walka, nikną rozterki głębokie Gdzie się z pełnego serca pieśni rwą wysokie A słodka nić melodii z szczęścia się wywije Gdzie miłością jak rosą zroszone kropliście Kiełkuje i wyrasta ziarno doskonałe Jak tchnienie wiosny budzi na gałązkach liście Nie tam rodzą się pieśni te na twoją chwałę Bo nie znają, co wiosny upragnionej przyjście Zefirów bo łagodnych nigdy nie zaznały