France Preeren — Na pożegnanie

Czemuż to ode mnie stronisz Czemu twarz odwracasz miłą? Któż cię kochać zmusza siłą? Nie odtrącaj mojej dłoni Czule spojrzeć się nie wzdragaj Na przyjazne pożegnanie Łza nam w oczach nie postanie Ni na ustach próżna skarga Nie masz smutku w sercu moim Bo radości nie doznało Dość przez ciebie wycierpiało Niech się teraz uspokoi Dawne czas nie powrócą Będę szedł przez mroczne ścieżki Tam, gdzie mego losu klęski Nielitościwie mnie rzucą Nieprzebrana ma cierpliwość Zbiegłej kochanka młodości Znowu w domu mym zagości Czułością obdarzy tkliwą Poda rękę ku pomocy Bym niósł dalej brzemię życia Aż dopadnie mniе z ukrycia Śmierć - kochanka o północy