France Preeren — Pod oknem

Księżyc świeci Czas tak leci Późna, udręczona pora Serca kłucie Złe przeczucie Niezaznane jeszcze wczoraj Tyś sprawiła Moja miła Tę zgryzotę i cierpienie! Ból zadajesz Spać nie dajesz W dom wstąpiło utrapienie Blask twej twarzy Tak się jarzy Ciągle przed mymi oczyma I wzdychając Gorzko łkając Tęsknię, że cię przy mnie nie ma Stańże bliżej W oknie, chyżej Gwiazdka jeno naszym świadkiem Powiedz - płocha Czy mnie kocha Moja luba choć ukradkiem? Odsuń karę Daj mi wiarę Skińże rączką, słów nie trzeba! Czas ucieka Na co czekać Cóż mi teraz począć, nieba? Snem zmorzona Czy stęskniona - Powiedzcie mi, gwiazdy złote Czy mnie bada Może rada Innym oddać swą pieszczotę? Bądźże zdrowa Jeśli chowasz Miłość lub próbujesz tylko Gdyś niechętna Doloż smętna Szczęście moje było chwilką!