France Preeren — Sonet III

Imię twe głosić będą, dzieje serca całe A serce bólu swego już zmilczeć nie może I jestem jak poeta ten, co Leonorze Poświęcił strofy wdzięki opiewając białe I choć usta tłumiły wyznania nieśmiałe Jej wdzięki zamroczyły mu młodości zorze A nadziei nie mając żadnej ku podporze Potajemnie swej pieśni zwierzał się wytrwałej W sercu mym nie ucicha ogień pożądania I choć zachęty z twego spojrzenia nie piję Lęk, by ciebie nie zrazić, spowiedzi mi wzbrania Tę gorycz, jakiej serce nie znało niczyje I skrywane cierpienia tylko pieśń odsłania Mokre od łez różyczki - moje poezyje