France Preeren — Tak jak żeglarza oko tęsknie czeka...

Tak jak żeglarza oko tęsknie czeka Aż niebo cudne rozjaśnią Bliźnięta Gdy wicher toczy przepastne odmęta I łamie fale, grom bije z daleka Czemu, gdy gwiazd się odemknie powieka Eol porywy dzikie zaraz pęta I w lazur wód wstępuje cisza święta Wichrów szaleństwo w spokój się obleka? Tak, luba moja, gwiazd twych oczekuję Wyglądam ciebie przez gorzką tęsknotę By ujrzeć wreszcie oczy gorejące A kiedy obłok coś podstępnie knuje Ty go rozpraszasz i tłumiąc zgryzotę Dajesz mym wiosłom pogodę i słońce