Sndor Petfi — Lutnia i miecz

Znów nad ojczyzną chmury Wicher nadciąga już Niech będzie, jestem w duszy Gotów na każdą z burz Lutnia jednego pragnie Wreszcie w milczeniu trwać Struny ma poszarpane Nie chce już dłużej grać Tymczasem w skrytce ciemnej Skarży się cicho miecz Bierności swej daremnej Pragnie położyć kres